Juryverslag Wedstrijd voor schilderkunst Louise Dehem

Eerste Prijs, Prijs van de Stad Ieper

De jury kent de eerste prijs toe aan Hyun Dekempe voor zijn indrukwekkende schilderijen Rising Lion, The Eagle has Landed en het stilleven Dinner Table n°9. De grootse keukentaferelen, uitgevoerd in een collage-achtige techniek, combineren politieke symboliek met persoonlijke narratieven op een originele en visueel krachtige manier. Zijn werken vallen op door hun monumentale formaten en het gebruik van ondiep perspectief, geometrische vormen en gelaagde patronen, die een verdicht, bijna tastbaar effect creëren. De tableaus draaien rond de eettafel, een universeel symbool van samenzijn, waar maaltijden en gesprekken over wereldse en politieke thema’s samenkomen, en zijn in die zin actueel en relevant. De eettafel wordt een metafoor voor dialoog en confrontatie, waar spanningen tussen het individuele en het maatschappelijke voelbaar zijn. Het tafelmeubilair, apart uitgesneden uit canvas en dan weer op schilderdoek gekleefd, nodigen de toeschouwer uit om ze symbolisch te ‘verschuiven’ en deel te nemen aan het gesprek.

In The Eagle has Landed verwijzen symbolen zoals de adelaar, de ‘stars and stripes’ en sommige stoelen die met de rug naar elkaar staan misschien wel naar het Amerikaans imperialisme en de spanningen die dit oproept, zowel op wereldniveau als binnen familiale verhoudingen. De ironie in Rising Lion, waar de Vlaamse leeuw als een onschuldig ‘gespeend varken’ met een appel in de mond wordt gepresenteerd, versterkt de gelaagdheid van het werk. Subtiele details, zoals de eetstokjes uit het oosten, een horloge dat op het doek in het westen is gesitueerd en een joods symbool, verweven diverse culturele en historische referenties. Met Dinner Table n°9 voegt Hyun Dekempe een stilleven toe dat dezelfde thema’s van geschiedenis, politiek en ironie verkent, in een ingetogen vorm en in tegenstelling tot de andere twee werken “beheerst” ingelijst. Zijn vermogen om complexe thema’s direct en gelaagd te verweven, maakt zijn werk dan ook zowel intellectueel stimulerend als visueel meeslepend. De jury waardeert de originaliteit, technische finesse en maatschappelijke relevantie van Hyun Dekempe’s inzending en spreekt unaniem haar bewondering uit voor deze uitzonderlijke bijdrage.

Tweede Prijs

De jury kent de tweede prijs toe aan Gianni Skoric voor zijn aangrijpende werken Combusting Maslina, Buurlander en Srebrenica 2004. Deze schilderijen combineren op overtuigende wijze persoonlijke, historische en actuele thema’s. Zijn gebruik van bijna abstracte lijnen en nerveuze vormen versterkt de emotionele intensiteit van het werk, dat zowel een aanklacht als een elegie is voor een wereld in crisis. Er is een sterke dialoog tussen vorm en inhoud aanwezig, waarbij patronen en structuren een gevoel van orde scheppen te midden van chaos. Zijn werk opent onze blik naar is een reflectie op klimaat, oorlog en de blijvende impact van trauma, en verdient lof van de jury voor zijn technische finesse, emotionele diepgang en maatschappelijke relevantie.

In Combusting Maslina staat de olijfboom – een eeuwenoud mediterraan symbool van vrede, continuïteit en generatie-overstijgende veerkracht – centraal in een mogelijke verwijzing naar de klimaatcrisis. De ontwortelde boom, geschilderd met nerveuze, sliertachtige penseelstreken, lijkt te branden door oververhitting, een metafoor voor de klimaatkoorts. Onderaan het doek verschijnen kleine zwarte vormen, ogenschijnlijk olijven, maar verbonden met witte kruisjes die verwarring en dubbelzinnigheid oproepen.

Ook in Buurlander en Srebrenica 2004 verkent Gianni Skoric het trauma van oorlog en genocide, met een specifieke verwijzing naar de tragedie van Srebrenica en bredere reflecties op conflicten zoals vandaag in Gaza. Door zijn schilderkunstige benadering, waarin hij historische foto’s en herinneringen omzet in gelaagde composities, brengt hij een collectief verleden tot leven. De werken fungeren als een dialoog over oorlog, schuld en herdenking, met een kritische noot over de ‘herdenkingsindustrie’. Zijn beeldend gebruik van vierkante rasters, tapijtachtige patronen en trompe-l’oeil-achtige kaders met kleine rozetten creëert een dragende structuur die zowel esthetisch als conceptueel intrigeert. In Srebrenica 2004 schildert hij een triptiek die een schilderij in een schilderij verbeeldt, klaar om verscheept te worden, mogelijks als commentaar op hoe trauma wordt tentoongesteld, gedeeld en soms zelfs geconsumeerd?

Eervolle vermeldingen

Ankie Dupont, bekend als Dupani, maakt indruk met haar psychedelische en gelaagde werken, met name Brenger van regen, The Beautiful Blubs of the Sea en Nightshade. Ze presenteert een tropische natuur die op het eerste gezicht decoratief lijkt, maar bij nadere beschouwing een urgente boodschap over de natuur en het menselijk ingrijpen uitdraagt. Tussen de planten verschijnen dieren zoals libellen, vogels en kikkers, die in elkaar vloeien door middel van fijne, zen-achtige patronen en gelaagde composities. Deze werken winnen aan diepte naarmate je langer kijkt, wat ze onderscheidt van louter exotische kunstuitingen. De jury bewondert de complexiteit, het bewustzijn van ecologische keerpunten en de manier waarop haar werk zowel visueel betoverend als inhoudelijk scherp is, met een oproep tot reflectie op de kwetsbaarheid van de natuur.

Linde Loomans onderscheidt zich met haar suggestieve en enigszins onheilspellende werken Parasol, Huis met bloemen en Landschap. Haar gebruik van kleur en compositie creëert een gevoel van dreiging en vervreemding, waarbij de steeds roodachtige ondergrond door de contouren en randen heen schemert. De titels van haar werken, lijken bedrieglijk alledaags, maar verhullen een filmische, bijna sinistere sfeer. Het landschap in Landschap voelt ontoegankelijk of onbereikbaar, met een afwezig huis dat de toeschouwer desoriënteert. Haar doeken roepen een ongemakkelijk gevoel op, alsof je als kijker niet helemaal welkom bent in de geschilderde wereld. De jury waardeert de subtiele spanning, de filmische kwaliteit en de gelaagdheid van haar werk, dat uitnodigt tot een diepere beschouwing van het alledaagse en het verontrustende.

Guust Mathys overtuigt met zijn speelse, humoristische en licht anarchistische driedimensionale schilderkunst met de werken VROOM VROOM VROOM #1, SMOKEBREAK/I LOVE NEW YORK en PRIJSDUIVEN #20. Zijn aanpak is verfrissend en relativerend, waarbij hij schilderkunst en beeldhouwkunst op een inventieve manier versmelt. Hij manipuleert het geschilderde doek zodanig dat het ruimtelijke dimensies krijgt, wat resulteert in een symbiose van beide disciplines. Zijn werken spelen met maatschappelijke thema’s, zoals brandende banden tijdens protesten, de verbannen sigaret en de ironische vredesduiven, die als “ratten van de lucht” een tragikomische indruk maken. De jury erkent vooral de geestige ironie, de speelsheid en de originele benadering van het medium, die een unieke en toegankelijke reflectie biedt op hedendaagse fenomenen.

Prijs van de Stedelijke Cultuurraad

De jury kent de prijs voor de beste Ieperse inzending toe aan Andy Vanstechelman voor zijn kritische werk dat zowel de lokale context als bredere maatschappelijke thema’s op een originele manier belicht. Met zijn werk levert hij commentaar op de kunstwereld, de vermarkting van kunst en de sociale dynamiek daaromheen. Centraal in zijn inzending staat een tafereel aan een bar, waarin een bonte verzameling kunstenaars – die in werkelijkheid nooit samen aan een bar zouden zitten – op humorvolle wijze wordt afgebeeld. Het werk speelt met de patriarchale kunstgeschiedenis door voornamelijk mannelijke kunstenaars te tonen, met Frida Kahlo als opvallende uitzondering. Dit contrast, gecombineerd met het gele barmeubel en de gevulde glaasjes, creëert een levendige en ironische scène. Daarnaast verwijst hij naar de hedendaagse sociale mediacultuur door het letterlijke gebruik van ‘comments’ in het werk, wat een speelse knipoog is naar hoe kunst vandaag wordt geconsumeerd en besproken: “Vincent says he loves you too but he hates the ginger beards from the gift shop” of “Jean Michel says you are not from the street except your hair cut”. Intrigerend is het “gouden” winkelkarretje, dat niet alleen verwijst naar de prijs zelf en de huidige status van kunstenaar Louise Dehem, maar ook een scherpe kritiek levert op de commercialisering van kunst en de competitieve aard van wedstrijden. De jury is gecharmeerd door de humor, de gelaagde verwijzingen en de manier waarop hij zowel lokale trots als universele thema’s zoals gender, economie en kunstgeschiedenis in zijn werk verweeft.

De Jury

Jeroen Laureyns is docent hedendaagse kunst en onafhankelijk kunstcriticus. De verbindende factor in al zijn professionele activiteiten is het gesproken woord. Van de bevlogen lessen, over de enthousiaste besprekingen op de radio als in zijn kunsthistorische essays. Hij werkt voltijds aan Sint-Lucas in Gent (LUCA School of Arts), bespreekt regelmatig tentoonstellingen hedendaagse kunst in binnen- en buitenland voor het programma Pompidou op Klara en zet zijn gesproken reflecties regelmatig om in publicaties.

Iris Paschalidis is al haar hele loopbaan actief in de hedendaagse kunst. Ze werkte onder meer voor De Witte Raaf, de Jan Van Eyck Academie, Radio Klara, de collectie van de Vlaamse Gemeenschap en de afgelopen 13 jaar als Hoofd Collectie bij S.M.A.K.. Dit academiejaar start ze als Artistiek docent/coördinator van de afdeling Vrije Kunsten aan PXL-MAD School of Arts in Hasselt. Na haar humaniora in de klassieke talen en gelijktijdig verschillende muzikale opleidingen studeerde ze eerst af in de Beeldende Kunsten (Schilderkunst) en vervolgens in de Kunstwetenschappen.

Els Wuyts is een onafhankelijk tentoonstellingsmaker en schrijver. Recentelijk cureerde ze de achtste editie van Beaufort24, een driejaarlijkse tentoonstelling langs de Belgische kust, onder de noemer Fabric of Life. In haar thuisbasis Oostende richtte ze de off-space Salon blanc op, een initiatief voor eendagstentoonstellingen en ontmoetingen met kunstenaars.